ابوجعفر ملامحمد حسین بافقی سرایانی معروف به سرایانی خراسانی فرزند عبدالوهاب از منجمین ، محدثین ، نویسندگان و ادیبان سده 13 قمری – حدود 1238 خورشیدی – در مشهد بود. از آثار به جای مانده از وی کتابی در علم هیأت و نجوم به نام شجره طوبی فرعی از فروغ می باشد . وی این اثر گرانبها را که نشانه فراست و ذکاوتش در علوم حوزوی قدیم می باشد به زبان فارسی و عربی در اسفند 1238 خ به پایان برده است . عبارت آغازین کتاب مزبور چنین است :

بسمله الحمد الله تعالی و سلام علی عباد الذین اصطفی و بعد لوحه نگار صفحه قلوب مختاران … عبارت پایانی آن : ک کذاای …. السابق .

اثر دیگر وی « اجوبه مسایل ابوجعفر محمد حسین بافقی سرایانی » است که جواب استادش شیخ اوحد احمد ابن زین الدین الاحسابی متوفای 1241 ق – 1204 خ به سئوالات او در تفسیر 19 حدیث تحت عنوان
 « مجموعه من الاسئله وردت من تلمیذه البافقی فی تفسیر 19 حدیثا » می باشد . نسخه خطی آن در کتابخانه دانشگاه تهران و کتابخانه وزیری یزد نوشته به سال 1227ق – 1190 خ موجود می باشد.