آیت الله احمد مدرس بافقی یزدی معروف به میرزا احمد مدرس فرزند سیدحسن از علمای صاحب نام ، جامع و کامل حوزه علمیه مشهد در سده معاصر که به واسطه احاطه عمیقش بر علوم اسلامی به او لقب « نهنگ العلماء » داده اند . تاریخ تولد وی در یکی از مسافرت هایش که برای زیارت حضرت رضا ( ع) به مشهد می رود کرسی تدریس ادبیات عرب را در مدرسه فاضل خان که از معتبرترین مدارس علمیه مشهد بود شروع می نماید و ساکن آنجا می شود و کم کم  به مدرس رسمی لمعتین ، قوانین ، مکاسب و کفایه در حوزه علمیه مشهد تبدیل می شود . مرحوم مدرس دارای ویژگی هایی بود که او را در حوزه علمیه مشهد سرآمد کرده بود که نظم و ترتیب در تشکیل کلاس درس از جملهآنها بود به طوری که حتی برنامه شروع درس در سال آینده را نیز در کلاس پایانی اعلام می نمود . این اعلام آن چنان مورد توجه علما قرار گرفت که شروع و تعطیل دروس  حوزه مشهد نیز برمبنای شروع و تعطیل درس وی بود ! نظم استاد چنان بود که درسش هیچگاه تعطیل نشد حتی در فوت فرزند 3 ساله اش که کارها را به فرزندان سپرد و خود راهی مدرسه شد ! صدای رسا و تسلط بی چون و چرایش به تدریس چنان بود که حوزه را در زمستان های سرد مشهد گرم و پرنشاط می نمود به طوری که « با نفس گرم و حرارت سخنانش ، طلاب سردی زیلوهای نمناک زیرپای خود را پر نیان می انگاشتند». استاد با روح طلبگی ، بی آلایشی ، فروتنی همچون پدری مهربان و درد آشنا با طلاب مراوده می نمود و هم سطح طلاب جوان از زندگانی برخوردار و به دسترنج خود قناعت نموده بود . وی در زمان رکود حوزه های علمیه در زمان رضاخان از ارکان ابقا و حفظ حوزه علمیه مشهد بود .

تقاضای طلابی که در مدارس مانده بودند دروس تفسیر ، هیئت و حساب در علم ریاضی را در صبح و شب افاضه می فرمود و همین تدریس ها حاج میرزا احمد بافقی را به « مدرس » مشهور نمود. محل تدریس وی بیشتر شبستان مسجد گوهرشاد بود و در مسجد جامع ملا هاشم اقامه جماعت می نمود. وی دارای 3 خواهر و 1 برادر بود که خواهرها در مشهد ازدواج و برادر کوچکتر پس از فوت پدر درگذشت . میرزا احمد نیز با خانواده همسران دو خواهرش یعنی میرزا داوود که از علمای معروف مشهد بود وصلت نمود که نتیجه آن دو فرزند بنام های سید جلال الدین از خدام حرم حضرت امام رضا (ع)  و سید قوام الدین از علمای مشهد بود . مرحوم مدرس با فوت همسرش در سفری به بافق با علویه ای ازدواج نمود که نتیجه این وصلت 3 پسر به نام های سیدمحمد ، سیدعلی ، سیدحسین و یک دختر بود . تنها دختر ایشان همسر مرحوم کاظم مدیر شانه چی استاد حوزه و دانشگاه می باشد.

آیت الله خامنه ای ، آیت الله تنکابنی و آیت الله العظمی سیستانی از شاگردان مشهور وی هستند . ایشان بارها گفته بود که من در سال 1386 ق از دنیا خواهم رفت و حتی در بهار همان سال به درخت توتی که در خیاط خانه به بار نشسته بود می فرمود  : امسال از تو این درخت نخواهم خورد و همانطور نیز شد چرا که قولنج استاد را با موفقیت جراحی نمودند ولی پس از یک شب حال وی به وخامت گرایید و در شب تولد حضرت رسول اکرم (ص)  در 17 ربیع الاول / 1386 ق – 1345 خ پس از 86 سال به ملکوت اعلی پیوست و پس از تشییع با شکوه در رواق دار السیاده حرم حضرت رضا (ع) به خاک سپرده شد .