میرزا عنایت سلطان بافقی از اُمرا ، حاکمان و فرماندهان شجاع دوره صفویه بود . نیاکانش ظاهراً با خاندان شاه طهماسب صفوی ( 955 – 902 خ ) وصلت داشتند و در مصدر خدمات مهمی بودند . او در سال 1100ق – 1067 خ مصادف با حکومت شاه سلیمان صفوی حاکم بافق بود و بنا بر صلاحدید آنها تفنگچیانی را تربیت نمود که در زمان صلح به کشاورزی و در جنگ به جبهات اعزام می شدند . او تا سال 1118ق – 1085 خ در زادگاهش دارالشجاعه بافق اقامت داشت و در زمان پادشاهی آخرین شاه صفویه به نام سلطان حسین ( 1101 – 1073 خ ) که اوج هجوم افغانها به دارالسلطنه اصفهان و سقوط صفویه پس از 243 سال زمامداری بود به مقام « مین باشیگری » نایل آمد . او برای اشتغال مردم و تفنگچیانش قنواتی را در بافق احداث نمود :
* قنات عنایت آباد به نام خودش
* قنات مهرآباد
* قنات روستای محمدآباد به نام قنات یوسف شاهی که هنوز (1384خ ) بعد از 325 سال جاری است.
* قنات هنیه به نام دخترش « حنانه» که هنوز جاری است و تا 1350 خ به علت پرآبی و شیرین بودن آب شرب مردم بود .
* قنات یمامه به نام دختر دیگرش منانه
* قنات رحیم آباد
باغهای بزرگ و زیبایی به نامهای جنت و فردوس نیز از برکت قنوات مذکور ساخته شد که محل حکمرانی و زندگانی او بود و بقایای آن هنوز موجود است .
جالب اینکه بزرگترین موقوفه کنونی در بافق از جهت درآمد ، موقوفه مهدی آقای بافقی است که به سال 1277ق – 1239 خ برای افطاری وقف گردیده و مشتمل بر 51 حبه قنات هنیه و یمامه با 12000 قطعه زمین به متراژ 1124000 مترمربع می باشد که 38400 مترمربع آن به تجاری و مسکونی تبدیل شده از برکت قنات های مزبور هنوز به روح بزرگ عنایت سلطان نورافشانی می کنند .
آیتی می نویسد که او مردی قوی ، شجاع ، فرهیخته و دارای ذوق هنری در شاعری و نویسندگی بود و همواره در حوادث ناگوار تاریخی ، کعبه آمال و پناهگاه یزدیان به شمار می آمد .
