مولانا فخرالدین احمد بافقی از بزرگان و مشاهیر رجالو علمای بافق که موفق شد به مقام مین باشیگری و یوز باشگیری نیز سرافراز گردد . در جوانی مشغول فراگیری علم و کمالات می شود و به دربار شاه عباس کبیر ( 1007- 966 خ ) می رود . شاه به وی التفات نموده و از وی می خواهد از دارالشجاعه بافق و دارالعباده یزد سیصد نفر از جوانان دلیر، شجاع و بی باک را برای برقراری امنیت در مواقع لازم گردآوری نماید . او که خواهرزاده شرف الدین علی بافقی بود به مسند« مین باشی » دست یازیده و حکومت بافق سریزد ، فهرج ، بعض مناطق کرمان ، جندق ، مفازه و نوقات رفسنجان به او سپرده می شود .
